پاياني براي يک آغاز
ياصاحب الزمان!
داستان نجات بني اسرائيل به دست موسي،راخوانده ايم وشنيده ايم
اما تو کجا، موسي کجا؟
موسي،ششصدهزاربنياسرائيلي رانجات داد.
توصدها ميليون انسان درمانده رارهايي ميبخشي.
موسي، نه نشانه ي نبوت نماياند.
تو وارث بيّنات نبوّت وآيات قدرت همه ي پيامبراني.
موسي جادوي هشتاد جادوگر راباطل کرد.
توجادوي جهاني ازجادو رانابود ميکني.
موسي بايک فرعون در افتاد.
تو باصدها فرعون رودرروميشوي.
موسي چهل سال در غيبت بود.
تو صدهاسال است که رخ درپرده ي پنهاني پوشانده اي.
موسي موعود يوسف بود.
تو موعود همه پيامبراني.
مولاي من!داستان موسي رابه خاطر تو نوشته ام.
خواسته ام به بهانه ي قصّه ي موسي،از تو بگويم.
دانسته ام که خدا داستان موسي را فرموده تاماجراي تورا باور کنم.
اي موعود منتظر!
منتظران موسي بادعا ودرخواست،باناله وندبه،باصبروبردباري
وتحمل درد ورنج وتلاش وکوشش وکشش باشکر وسپاسگزاري،ظهور موسي راپيش انداختند.
مانيز روز وشب در انتظار آمدن توشکيبايي ميورزيم.
ازدرد دوري تو اشک ميريزيم ودر مانده وناتوان،مضطّروپريشان،اما اميدوارو آرزومند،داستاني ديگر را آغاز ميکنيم：
قصه ي انتظار تورا،داستان ظهورت را.